Katarzyna Klemba -
Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości i najczęściej przychylne rozpoznanie go przez sąd w aktualnym stanie prawnym to dopiero początek postępowania upadłościowego. Tak naprawdę to dopiero wierzchołek góry lodowej, z którą muszą zmierzyć się upadli, często nieprzygotowani i pewni, że skoro ogłoszono w stosunku do nich bankructwo, to najgorsze mają już za sobą.
Nie bardziej mylnego. Dziś przyjrzymy się przepisom, które mogą być zastosowane w stosunku do nierzetelnych dłużników, a przede wszystkim powiemy sobie, jakie mogą się z tym wiązać konsekwencje.
I. Obowiązki upadłego przy likwidacji majątku
Podstawowym zadaniem upadłego jest współpraca zarówno z sędzią-komisarzem, jak i z syndykiem. Jest to niewątpliwie niezaprzeczalny priorytet!
Ponadto upadły ma obowiązek:
- Wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek,
- Wydać dokumenty dotyczące jego działalności (jeżeli ją prowadzi), majątku oraz rozliczeń, a w szczególności księgi rachunkowe i inne ewidencje, które są prowadzone dla celów podatkowych.
Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.
W razie jakichkolwiek wątpliwości, które mógłby powziąć sędzia komisarz lub syndyk upadły ma obowiązek udzielić sędziemu-komisarzowi i syndykowi wszelkich potrzebnych wyjaśnień dotyczących swojego majątku.
II. Zakaz opuszczenia terytorium Polski
Co istotne, sędzia-komisarz może postanowić, aby upadły będący osobą fizyczną nie opuszczał terytorium Polski bez jego zezwolenia. Dotyczy to osoby fizycznej będącej przedsiębiorcą, jak i osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.
Postanowienie w tym przedmiocie nie stanowi podstawy do zatrzymania paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekraczania granicy państwowej, co faktycznie nie może zapobiec opuszczeniu terytorium Polski przez upadłego.
Jeżeli upadły nie zgodziłby się z takim postanowieniem sądu, to na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie do sądu upadłościowego.
III. Środki przymusu – upadłość konsumencka
Każdy dłużnik inicjujący postępowanie upadłościowe musi zdawać sobie sprawę, że możliwość ogłoszenia upadłości i finalne oddłużenie jest to wyjątkowa możliwość dana przez przepisy prawa, których należy przestrzegać.
Jeżeli jednak zdarzyłoby się, że upadły ukrywa się lub ukrywa swój majątek w sprawie, w której wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości sędzia-komisarz może zastosować środki przymusu określone w przepisach postępowania cywilnego.
Jeżeli upłynie termin, który został wyznaczony dłużnikowi do wykonania czynności, a dłużnik tej czynności nie wykonał, to sąd na wniosek wierzyciela nałoży na dłużnika grzywnę i jednocześnie wyznaczy nowy termin do wykonania czynności, z zagrożeniem surowszą grzywną.
Jaka to może być grzywna?
W jednym postanowieniu sąd może wymierzyć grzywnę nie wyższą niż piętnaście tysięcy złotych, chyba że dwukrotne wymierzenie grzywny okazało się nieskuteczne. Ogólna suma grzywien w tej samej sprawie nie może przewyższać miliona złotych.
W przypadku, gdy dłużnik wykona żądane od niego czynności niezapłacone do tego czasu grzywny ulegają umorzeniu. Tak więc należy mieć na uwadze, że nie są to małe kwoty i na każdym etapie należy współpracować z syndykiem oraz sędzią – komisarzem.
Stosowanie środków przymusu ma na celu wyegzekwowanie od upadłego obowiązków nałożonych na niego przez przepisy prawa.
Jak nie grzywna to areszt?
Wymierzając grzywnę, sąd orzeka jednocześnie – na wypadek niezapłacenia – zamianę grzywny na areszt.
Długość pobytu w areszcie jest liczona według odpowiedniego licznika.
1 dzień aresztu = od 50 do 1500 zł grzywny
Ogólny czas trwania aresztu nie może w tej samej sprawie przekroczyć 6 miesięcy.
Jeżeli postępowanie zostałoby jednak umorzone albo dłużnik na skutek aresztu zgłosi gotowość wykonania czynności, wówczas sąd postanowi zwolnić go niezwłocznie i zawiadomi o tym wierzyciela. Dłużnikowi, który zgłosił gotowość wykonania czynności, sąd stosownie do okoliczności wyznaczy termin do jej wykonania.
Warto zaznaczyć, że w stosunku do osób, których zdrowie może być narażone na niebezpieczeństwo, aresztu nie wykonuje się aż do ich wyzdrowienia. Na wniosek jednej ze stron i na jej koszt zarządza się zbadanie stanu zdrowia dłużnika przez lekarza sądowego.
Trzeba też wiedzieć, że postanowienie o zastosowaniu środków przymusu jest zaskarżalne, tj. można odwołać się od niego w formie zażalenia. Zażalenie przysługuje zarówno na postanowienie o zastosowaniu środków przymusu, jak i na postanowienie uchylające te środki. Zażalenie mogą wnieść upadły, syndyk i każdy z wierzycieli.
Jesteś zainteresowany/a przygotowaniem wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej?
Jeśli tak to napisz do mnie na adres:
kancelaria@klemba.pl
Photo by Geran de Klerk on Unsplash